Shop geweldig geluid rechtstreeks bij de maker

Dashboard

redDarkest

Sale

Aanbiedingen

Shoppen

Koptelefoon

Sonos Ace

Leer meer

Speakers vergelijken

Soundbars vergelijken

Subwoofers vergelijken

Draagbare speakers vergelijken

Hoe Sonos werkt

Ondersteuning

Radio

Sonos Radio

Flex

Flex 2.0 - Lees meer

My Account

Profiel

Bestellingen

Systeem

Upgrade

Abonnementen

Bèta

Community

Uitloggen

Mijn account

Cart

We konden het dat je hebt ingevoerd niet verifiëren. Zorg dat je verzendadres juist is, zodat je bestelling op het juiste adres wordt geleverd.

Ik kan geen content vinden die ik leuk vind

Er is een e-mail met activatielink verstuurd naar je inbox. Gebruik de link om je e-mailadres te verifiëren.

Title

Learn more about product protection by Extend

Sonos-blog

Start new order?

Naam

When you check out, you can ship products to different locations or send them all to one place. Add temporary location names to keep products organized in your cart.

Bevestig of je je Sonos HD-abonnement opnieuw wilt activeren

Activeer je abonnement opnieuw

Hoewel geluid een integraal onderdeel is van alles wat we doen bij Sonos, is er nooit een specifiek geluid geweest dat bij ons merk hoorde. Tot vandaag. Tegelijk met de introductie van Sonos Radio onthullen we met veel trots onze nieuwe sonische identiteit. Als luisteraars afstemmen op Sonos Radio kunnen ze de originele compositie horen die is geschreven door Philip Glass, de iconische meester van hedendaagse klassieke muziek. Dit is het verhaal achter het geluid.

In de maanden die vooraf gingen aan de introductie van 

 kwam Dmitri Siegel, Sonos Vice President of Global Brand, erachter dat er een belangrijk stuk luisterbeleving ontbrak. “We realiseerden ons dat Sonos geen echte sonische merkidentiteit had”, vertelt Siegel. “We zijn geobsedeerd door geluid – denken er de hele dag over na – en toch hadden we geen geluid dat voor Sonos stond. Toen we een lijst samenstelden met namen van mensen die we dat geluid het liefst zouden willen laten componeren, stond Philip Glass steeds bovenaan.

Glass houdt zich al tientallen jaren bezig met het verkennen van herhaling en modulariteit. De oorsprong van de naam en visuele identiteit van Sonos ligt in symmetrie en eenvoud. Dat voelde meteen als een natuurlijke match. Dankzij een lange relatie met 

, wisten we dat Glass Sonos thuis en zelfs 

. Siegel voegt toe: “Philip Glass past perfect bij Sonos vanwege de combinatie van formele structuur en uitbundigheid, menselijkheid en technische striktheid in zijn muziek”.

Toen Glass eenmaal had gezegd dat hij het wilde doen, was de briefing die Siegel hem gaf eenvoudig:

Sonos is een verzonnen woord dat staat voor geluid.

Nu hebben we een geluid nodig dat voor Sonos staat.

En als een van meest invloedrijke Amerikaanse componisten van deze eeuw voldeed hij aan die vraag. Glass: “De compositie geeft twee uitersten van een spectrum weer: het organische en het elektronische. Het organische wordt vertegenwoordigd door de akoestische instrumentatie en verwijst naar het luisteren, zowel gemeenschappelijk als alleen. Het elektronische is te horen in de met een synthesizer geproduceerde elementen, die verwijzen naar Sonos-producten als baanbrekende technologie. Zowel op het gebied van geluidsweergave als connectiviteit.”

Om meer te weten te komen over de geluidsprofielen van Sonos-speakers werkte Glass samen met Giles Martin, de bekroonde componist, producer en Sound Experience Leader bij Sonos. “We wilden er zeker van zijn dat de toon en het bereik van de compositie de mogelijkheden van de speakers demonstreerden, en er in de compositie momenten zaten waarbij geluid expliciet wordt gebruikt in de gebruikerservaring”, legt Martin uit.

Om de compositie tot leven te brengen, werd hij opgenomen met 21 musici in het DiMenna Center for Classical Music in New York. In de opname zijn een 17-koppige strijkerssectie, fluit, trompet, hoorn, piano en elektronische synthesizers te horen.

Toen de opname was gemaakt, heeft Martin de sonische identiteit gemixt en gemasterd samen met de met een Grammy en Emmy bekroonde opnametechnicus Sam Okell. Toen ze klaar waren had Siegel eindelijk het geluid dat Sonos symboliseert in handen.

Glass creëerde een complete set met elementen, variërend in lengte en gebruiksdoel, dat zal dienen als een ‘sonische toolkit’ voor de Sonos-beleving. Martin en het Sound Experience Team zullen die toolkit gebruiken als ze de sonische identiteit van het merk verder bepalen en definiëren.

We zijn trots dat we het eindproduct kunnen delen, en hebben het tot leven gebracht in de onderstaande animatie. Je kunt er het best naar luisteren op je Sonos-systeem omdat, zoals Glass opmerkt, het werd gecomponeerd “op basis van het volledige frequentiespectrum om het bereik en de diepgang van Sonos-speakers te demonstreren”.

 waar je de nieuwe sonische identiteit in briljant geluid kunt horen, net als duizenden radiostations van over de hele wereld. Binnenkort worden daar ook door artiesten gecureerde genrestations en originele programmering van Sonos aan toegevoegd.

Welk geluid symboliseert 'Sonos'? Philip Glass wist het antwoord.

Global Head of Editorial

Als Global Head of Music bij Sonos weet Brian Beck altijd de ideale track of artiest op te sporen voor onze advertenties, events, afspeellijsten en meer Ontdek hoe Brian op de hoogte blijft van de nieuwste muziek, en wat zijn drie tips zijn voor het maken van geweldige afspeellijsten.

Als je begin jaren tachtig opgroeide in Fairbanks, Alaska, moest je wat meer moeite doen om nieuwe muziek te ontdekken. Om vijf uur ’s ochtends in de vrieskou kranten bezorgen was al helemaal een opgave. Die extra moeite bereidde Brian Beck voor op een carrière in de muziek. Een loopbaan die via radio, streaming, platenlabels en artiesten managen leidde tot zijn huidige functie als Global Head of Music bij Sonos.

Maar het was tijdens die donkere, ijskoude ochtenden dat Brian’s levenslange obsessie met muziek begon. “Mijn moeder reed me rond met de auto om de krant te bezorgen, omdat het pikdonker en veertig graden onder nul was. Veel te koud om het op de fiets te doen”, vertelt Brian. “We speelden altijd cassettes af in de auto van de Beatles, Motown of Led Zeppelin. Dat was ons zondagochtendritueel.” Afgezien van die cassettes moest Brian het qua muziek doen met de lokale popzender en wat hij kon vinden in Music Land, de enige muziekwinkel in het lokale winkelcentrum.

Dat wil zeggen, tót augustus 1981. “Toen kwam MTV, en op dat moment kreeg ik pas echt toegang tot muziek”, zegt hij. “In Alaska speelt de tv een enorme rol in je leven. En ik was echt MTV-verslaafd.” Uiteindelijk zou hij gaan werken bij MTV, maar eerst verdiende hij zijn sporen bij de radio.

Idealistisch begin (oftewel: hoe scoor je gratis cd’s)

“Ik kwam eigenlijk per ongeluk in de muziek terecht”, vertelde Brian. Als middelbare scholier in Seattle moest hij voor ‘job day’ een baan kiezen om uit te proberen. “Mijn band had eerder dat jaar gespeeld op een talentenjacht en na afloop hadden we een heleboel gratis cd’s gekregen van een radiostation die het event sponsorde. Dus toen het tijd was om te beslissen wat ik wilde doen tijdens die banendag, zei ik dat ik dj wilde worden omdat ik dacht dat ik dan meer gratis cd’s zou kunnen krijgen.” Zijn keuze om de dag door te brengen bij KNDD 107.7 The End in Seattle liep uit op een stage en vervolgens een fulltime baan als muziekprogrammeur en dj. “Dus ja”, herinnert hij zich, “het begon allemaal omdat ik gratis muziek wilde tijdens banendag.”

Toen Brian bij MTV terechtkwam werd hij verantwoordelijk voor het creëren van playlists met een mix van allerlei genres voor het eerste muziekstreamingavontuur van het netwerk. “In die tijd heb ik echt geleerd hoe belangrijk het is dat je genoeg tijd besteedt aan het maken van afspeellijsten”, vertelt hij. Brian wilde niet zomaar nummers bij elkaar zetten omdat ze toevallig ongeveer hetzelfde thema hadden. Hij creëerde voor het streamen geoptimaliseerde playlists met de aandacht die hij zich eigen had gemaakt bij het programmeren van muziek voor de radio.

De frictie tussen kunst en commercie is een constante in de muziekindustrie. Als manager van artiesten ontdekte Brian de finesses van hoe je beide disciplines in evenwicht houdt terwijl je (zeker niet onbelangrijk) trouw blijft aan de unieke uitstraling van de artiest. Terwijl Brian werkte met de teams van onder andere My Morning Jacket, The Head and the Heart en de Preservation Hall Jazz Band, was hij verantwoordelijk voor de marketing, online strategieën, merchandise en meer. Zonder dat hij het wist deed hij toen de ervaring op waar hij in zijn rol bij Sonos de meeste behoefte aan zou hebben.

Tijdens zijn hele carrière zat Brian met zijn neus bovenop de evolutie van de muziekconsumptie. Van cassettes en cd’s naar MP3s en streaming. Hij zag dat met die voortgang de nadruk verschoof van kwaliteit naar gemak. “Ik vond fantastisch geluid altijd heel belangrijk, maar het was onhandig”, legt hij uit Pas toen hij zijn eerste Sonos-speaker kocht, een eerste generatie Play:5, ontdekte hij eindelijk een handige manier om te genieten van geweldig geluid. “Ik herinner me nog dat ik dacht, ‘Holy shit, het is echt zó makkelijk’.” Met een hernieuwde waardering voor geweldig geluid en een uitgebreide achtergrond in de muziekindustrie begon Brian eind 2015 bij Sonos als US Head of Artist Relations.

Altijd op zoek naar baanbrekende artiesten

In zijn huidige functie is Brian verantwoordelijk voor het vinden en vastleggen van de juiste artiest of het juiste nummer voor alles wat bij Sonos met muziek te maken heeft. Dat doet hij door sterke relaties op te bouwen met de teams van artiesten die een perfecte match zijn met de waarden en esthetiek van Sonos. Artiesten als Solange, de Beastie Boys, Frank Ocean en Karen O, om er maar een paar te noemen. “Het is mijn taak Sonos in contact te brengen met geweldige artiesten in de hoop dat het product ze echt aanspreekt”, aldus Brian. “Dus als de tijd daar is om muziek te kiezen die ons helpt een verhaal te vertellen, dan verloopt het gesprek met het team een stuk vlotter omdat de artiesten Sonos dan al gebruiken en de producten te gek vinden.”

De afgelopen vier jaar zijn die relaties alleen maar sterker geworden, waardoor een consistente soundtrack is ontstaan voor opvallende productlanceringen, merkactivaties, productsamenwerkingen en events. Het klinkt misschien alsof hij voornamelijk alleen werkt, maar volgens Brian is het feit dat hij deel uitmaakt van een geweldig team cruciaal. “Dit team is de beste club mensen met wie ik ooit gewerkt heb. Daarom is dit een droombaan”, vertelt hij. “Iedereen heeft een andere achtergrond en waardevolle, unieke perspectieven. Dat garandeert haast dat wat we ook produceren ons allerbeste werk is.”

Brian moet voor het kiezen van artiesten waarmee wordt gewerkt altijd op de hoogte blijven van en constant bezig zijn met de nieuwste muziek. Hoe hij dat doet is nogal veranderd sinds hij de rekken afstruinde bij Music Land in Alaska. “Nu gebeurt dat vrijwel allemaal via streaming”, legt hij uit. “Ik volg waarschijnlijk zo’n 50 tot 70 playlists met nieuwe muziek bij alle muziekstreamingservices.” Maar dan begint het echte werk pas: “Iedere week zet ik alles dat interessant klinkt of in meerdere playlists verschijnt in een afspeellijst die ik ‘misschien’ noem.” Die playlist vult hij aan met hulp van sociale media, door verschillende artiesten en labels te volgen op Instagram, en af en toe een platenzaak te bezoeken. Vervolgens dunt hij die ‘misschien’-lijst een aantal keer uit totdat hij een playlist met finalisten overhoudt. Dat is de playlist die hij raadpleegt als hem gevraagd wordt welke muziek moet worden gekozen voor een nieuw initiatief bij Sonos.

Als hij zich geen weg baant door de complexiteiten van de muziekindustrie, wordt Brian soms gevraagd om zijn expertise in te zetten voor het maken van officiële Sonos-afspeellijsten. De methode die hij hiervoor gebruikt is nogal uitgebreid, maar zeker de moeite waard (hieronder vind je paar van onze favorieten). Hier volgen zijn belangrijkste drie tips voor het samenstellen van je eigen afspeellijsten:

“Misschien vind je dat je goed op de hoogte bent van een bepaald genre of een bepaalde vibe of categorie. Toch is het soms handig om dieper te graven op het internet. Bezoek bijvoorbeeld eens online forums. Er zijn daar ontzettend veel hardcore muziekfanatici waar je iets van kunt leren dankzij alle informatie die ze gepost hebben. En: bekijk andere afspeellijsten. Als ik een jazz playlist maak, is de kans groot dat iemand in New York een basis voor jazzlijst heeft opgebouwd die de moeite waard is om als referentie te gebruiken. Beluister tot slot playlists van artiesten op streamingservices. Zij kennen weer een ander slag artiesten en echte muziekfans bekijken en beoordelen die, zodat je misschien nummers ontdekt die niet voor de hand liggen of bekend zijn. Al dat onderzoek is ook een mooie kans om je muziekkennis te vergroten.”

“De flow van een playlist is eigenlijk het allerbelangrijkst. Hoe je je lijst begint zet de toon voor alles dat erna komt. Dus als hij heel snel begint is het een goed idee om die energie tijdens de hele afspeellijst vast te houden. Maar als je het benadert als een reis, of als een set van een dj, dan kun je het geleidelijk aan opbouwen. Probeer vervolgens ook eens ‘ups’ en ‘downs’ in te bouwen, en momenten van herkenning en verrassingen. Als je nummers toevoegt, denk dan altijd na over hoe ze bij de rest passen. Als een nummer heel hard begint en het volgende nummer heel zacht, kun je misschien beter met het zachtere nummer beginnen.”

“Als je je lijst eenmaal hebt samengesteld, beluister hem dan zo vaak mogelijk van begin tot eind, en laat hem daarna een tijdje liggen. Laat een week voorbijgaan en probeer de lijst dan nog eens om te horen of hij nog steeds goed klinkt. Bedenk elke keer als je luistert wat je wilt toevoegen of verwijderen. Sommige nummers horen gewoon niet thuis in een playlist. Misschien eindigen ze met een geluid dat deel uitmaakt van een overgang naar het volgende nummer, of zit er een gek tussenstuk in zoals een deel van een voicemail. Dat soort tracks passen niet goed in de flow van een afspeellijst. Let ook op de geluidsniveaus. Sommige nummers hebben een heel laag volume, dus als je een afspeellijst hebt die bedoeld is voor een feestje en je gaat van een heel hard nummer naar een stil nummer, loopt dat niet lekker. Dus haal die plaat naar voren, of verwijder hem gewoon helemaal. Als je probeert een vibe te creëren met de afspeellijst, wees dan bereid om nummers op te geven voor je grotere visie.”

Geïnspireerd? Deel je afspeellijsten op sociale media en tag Sonos – we zijn benieuwd waar je mee komt.

Soundtracking Sonos

Fotograaf: Danny Clinch

Philip Glass opent de deur. Hij leidt me naar de voorkamer van zijn bakstenen huis in de East Village in New York. Het is een kamer vol spullen, een beetje rommelig en doorleefd, waar ik mijn jas ophang en even moet wachten. Ik blijk wat vroeg te zijn en Glass is nog met iets anders bezig. Terwijl ik diverse lagen kleding uittrek die me beschermden tegen de kou buiten, schuifelt Glass naar de kamer ernaast — de muziekkamer, zo blijkt — en gaat verder met het rustig en intens spelen van enkele noten op de piano. Ik kan je verzekeren dat het echt heel bijzonder voelt, als je je realiseert dat je per ongeluk Philip Glass hebt gestoord bij het werken aan zijn muziek. Hij behoort immers tot de meest invloedrijke Amerikaanse componisten van de afgelopen eeuw en hij is een van de meesters van de moderne klassieke muziek “met herhalende structuren” (hij houdt niet van de term “minimalisme”), die talloze awards en lifetime-achievement medailles heeft ontvangen — .

Philip Glass' shelf of sheet music and a Play:3.

Glass woont in dit huis sinds 1984, en die volle kamer — vleugel, synthesizer, volgepakte boekenkasten van de grond tot het plafond, overal bladmuziek en kunstvoorwerpen, vooral Oosterse — is de plek waar hij componeert. Het is de kamer waar hij het meeste schreef voor zijn Symfonie Nr. 11, die in Carnegie Hall in première ging op 31 januari, wat ook de tachtigste verjaardag was van Glass. Twee mijlpalen die niet geheel toevallig samenvielen.

“Het was allemaal bekokstoofd,” zegt Glass met een grijns die zelden van zijn gezicht verdwijnt tijdens ons gesprek, enkele weken na die dag. “De mensen die voor mij werken hebben het bewust op mijn verjaardag gepland die ik zou vieren in Carnegie Hall.” (Hij zet een ironische stem op: “Geen enkele druk. ‘Oké, dus het is mijn feestje en ik mag al het werk doen?’”) Glass vertelt dat hij zich wel even zorgen maakte vanwege de stress; hij herschreef de laatste 11 pagina’s van de symfonie na de eerste repetitie, omdat “Ik besefte dat het eind niet definitief genoeg was”. Maar hij heeft wel het idee dat de première, uitgevoerd door het Bruckner Orchester Linz, onder leiding van de hoofddirigent Dennis Russell Davies (die al heel lang met Glass samenwerkt), best goed verliep. “De ontvangst leek zeer oprecht. Mensen vonden het echt mooi. Ze applaudisseerden heus niet alleen omdat ik 80 werd, zoals je soms ziet bij [oudere] mensen die buiten in het park joggen en dat de mensen dan ‘Yeah’ roepen alleen vanwege het feit dat ze er nog steeds toe in staat zijn.”

“Mijn dagen van luisteren verband hielden met de platenzaak van mijn vader, waar ik begon te werken toen ik 12 was. Mijn eerste baan in de muziekwereld was om mensen te adviseren welke platen ze moesten kopen, dus moest ik alle platen in de winkel kennen.”

Even later, verwijzend naar wat hij zelf voelde na de uitvoering van de symfonie verklaart Glass terloops: “Iets schrijven en horen is niet precies hetzelfde.” Kort gezegd draait de discussie om dit grote verschil: hoe voor een componist — vooral iemand met een staat van dienst als die van Glass — het bedenken en het luisteren met elkaar verweven en van elkaar gescheiden zijn, en hoe deze handelingen zich tot elkaar verhouden bij het schrijven van een enorm stuk als zijn Elfde Symfonie.

Glass ontwikkelde hier al vroeg ideeën over. Hoewel hij op de prestigieuze muziekschool van Baltimore begon toen hij acht was, is hij er zeker van dat “Mijn dagen van luisteren verband hielden met de platenzaak van mijn vader, waar ik begon te werken toen ik 12 was. Mijn eerste baan in de muziekwereld was om mensen te adviseren welke platen ze moesten kopen, dus moest ik alle platen in de winkel kennen. De mensen kwamen binnen en dan zei ik ‘Houdt u van snel of van langzaam? Als u van langzaam houdt, kunt u de uitvoering van Bruno Walter nemen. Als u van snel houdt, kunt u beter Toscanini nemen. Als u een Amerikaan Amerikaanse versie wilt, hebben we de uitvoering van Leonard Bernstein.’ Je zou kunnen zeggen dat ik moest luisteren voor mijn beroep.”

Glass moest luisteren en tegelijkertijd rekening houden met de ontluikende markt van audiofielen. “We wisten welke platen goed klonken en welke niet, maar de mensen die echt gek van geluid waren, gaven niks om de inhoud. Wat we dan zeiden was, ‘We hebben net een plaat van een fanfareband binnen, ongelooflijk hoe die koperinstrumenten klinken.’ We verkochten muziek.”

Glass studeerde en maakte zijn creatieve ontwikkeling door op de Universiteit van Chicago en de Juilliard School of Music in New York; daarna ging hij naar Parijs, waar hij studeerde met de beroemde docent compositieleer Nadia Boulanger en de 

Indiase muziek van Ravi Shankar in muziekschrift noteerde

; Toen ging hij weer terug naar New York, waar hij in 1967 het Philip Glass Ensemble oprichtte om zijn eerste eigen composities uit te voeren. Over deze periode zegt hij, “Ik luisterde nauwelijks.”

Doordat Glass zo goed was in het lezen van bladmuziek en zich zo goed kon voorstellen hoe de geschreven muziek in het echt zou moeten klinken, kreeg hij nog sneller inzicht in composities en hun vormen. “Ik deed alsof ik colleges volgde maar wat ik eigenlijk deed was een kwartet van Beethoven lezen,” zegt hij over de race tegen de docenten die hij won “omdat ik beter kon lezen.” Maar hij zag ook de zwakke kanten in van het conceptualiseren van gecomponeerd geluid zonder het daadwerkelijk terug te luisteren. “Horen we het echt goed? Schrijven we echt op wat we willen horen?” vraagt Glass zich af. Wat hem betreft is de grootste uitdaging om je in je hoofd te proberen voor te stellen hoe een stuk muziek precies klinkt en de muziek in ‘real-time’ te horen. Dat is erg moeilijk te realiseren. En dus speel je de muziek maar op de piano,” wat niet, als het om een symfonisch stuk gaat, de meest getrouwe weergave van de muziek is. De relatie tussen lineaire tijd en schrijven is een levenslange, zeer ingewikkelde puzzel. “Volgens mij zijn dit de uitdagingen waar componisten op elk moment van hun leven mee te maken hebben. Je wordt niet heel erg veel beter — je leert misschien een paar trucjes, maar dat is het dan ook wel.”

Technologie heeft zijn omgeving zeer zeker veranderd. Het is interessant om Glass — die onlangs een Sonos-systeem door zijn hele huis heeft laten aanleggen — te horen over digitale hulpmiddelen als “assets” tijdens zijn proces van componeren, inclusief het schrijven van zijn nieuwe symfonie.

“Ik werkte met Dennis,” vertelt hij over wat er voorafging aan de première in Carnegie Hall. “We waren een paar overgangen aan het doornemen, en Dennis had van de repetities digitale opnames gemaakt. Ik had ze op Dropbox gezet en daarna op mijn telefoon gedownload. We luisterden er samen naar en zeiden, ‘misschien kunnen we hier een paar maten weghalen.’ Tegenwoordig luister ik de opnames van de repetities in mijn muziekkamer meestal terug. Dat is heel erg handig.”

Met het verstrijken van de tijd is het gehoor van Glass achteruit gegaan — “De zintuiglijke waarneming wordt biologisch afgebroken,” zo stelt hij. “Kijk, ik ben tachtig. “Hoe lang heb ik nog?” maar ook, nog belangrijker, wat wil hij nog horen.

“Meestal luister ik voor mijn werk. Natuurlijk is het leuk om te luisteren, maar ik luister niet per se omdat het leuk is. Als ik bijvoorbeeld naar het nieuwe album van Anoushka Shankar luister, luister ik meer om te zien of ze een band heeft die haar goed begeleidt, of ze goed samenspelen, om te weten of Ravi het mooi zou hebben gevonden. Of, als ik een orkest hoor, dan wil ik de dirigent horen. Ik wil horen hoe hij of zij klinkt.” Zijn grijns komt weer tevoorschijn. Ik heb allerlei verborgen agenda’s als ik luister.”

Glass vertelt dat er, naast de muziek, nog andere redenen zijn waarom hij erg blij is met zijn Sonos-systeem. “In mijn slaapkamer luister ik bijvoorbeeld naar het nieuws — de radiostations staan overzichtelijk op een rij en de ontvangst is altijd goed. Maar luisteren voor mijn plezier…” Zijn stem wordt langzaam zachter. “Mijn ideale plek is een plek waar ze geen muziek spelen. Zo heb ik toevallig ontdekt dat je in Chinese restaurants in New York geen muziek hoort, heb je dat wel eens gemerkt?”

Philip Glass over luisteren (en componeren) als je 80 bent

grayDarkest

Bespaar tot met 10 september €50 op Sonos Ace

Welk geluid symboliseert 'Sonos'? Philip Glass wist het antwoord.

Soundtracking Sonos

Philip Glass over luisteren (en componeren) als je 80 bent

Help

Help

Aanbiedingen

Aanbiedingen

Over Sonos

Over Sonos

Voor bedrijven

Voor bedrijven

Categorieën

Categorieën

Producten

Producten

Welk geluid symboliseert 'Sonos'? Philip Glass wist het antwoord.

.css-10sffwj{display:-webkit-box;display:-webkit-flex;display:-ms-flexbox;display:flex;display:-webkit-inline-box;display:-webkit-inline-flex;display:-ms-inline-flexbox;display:inline-flex;-webkit-text-decoration:none;text-decoration:none;}Soundtracking Sonos

Philip Glass over luisteren (en componeren) als je 80 bent

Help

Help

Aanbiedingen

Aanbiedingen

Over Sonos

Over Sonos

Voor bedrijven

Voor bedrijven

Categorieën

Categorieën

Producten

Producten

Soundtracking Sonos